Ik kwam van boven en liep de woonkamer in. Een half uur daarvoor was er een prachtig meisje geboren. Op weg naar de keuken om beschuit met muisjes te maken, liep ik eerst even naar de wand. Omdat ik erg van reizen houd, trok de wand in de kamer gelijk mijn aandacht. Het was een heel mooi gemaakte wereldkaart met allemaal speldjes erin met een klein vlaggetje eraan. Op het vlaggetje stond de naam van het land en een naam van een persoon.
Toen ik weer boven kwam met koffie, fruit en beschuit lagen moeder en baby heerlijk van elkaar te genieten. “Wat een leuke wereldkaart hangt er beneden” zei ik even later. “Die hebben we vorig jaar op onze bruiloft gekregen”, zei mama enthousiast. “Iedereen die op de bruiloft was mocht een speldje prikken in het land dat hij/zij bezocht heeft en het meest bijzonder vond”. “Wat een leuk idee zeg, dat moet ik onthouden” zei ik. “In een paar van de landen zijn we geweest en vanaf nu mag Malou ook mee”, zei papa blij.
De kraamvrouw keek me aan en vroeg: “Sorry, wat is je naam ook alweer”? Deze vraag ben ik gewend. Meestal zeg ik mijn naam zo duidelijk mogelijk, tussen twee weeën door als ik net binnen kom bij een bevalling. En 9 van de 10 keer krijg ik deze vraag als mama gelukzalig met de baby in haar armen ligt. Hoe duidelijk ik het ook probeer te zeggen de barende dames hebben dan net even iets belangrijkers te doen dan mijn naam te onthouden.
“Ik heet Saskia” zei ik dus nogmaals. “Saskia,” zei de kraamvrouw, “ik zou het heel leuk vinden als jij ook een speldje op onze wereldkaart prikt. Je hebt me zo goed geholpen.” Dat vind ik ontroerend en doe het met liefde. Op het kaartje zette ik : Jordanië. Saskia. (Kraamverzorgende bij Malou)
In Jordanië zat nog geen speldje. En dat begreep ik tot voor kort heel goed. Ik zou ook niet snel aan Jordanië gedacht hebben als vakantieland. Maar onze dochter liep daar vorig jaar stage bij een hulporganisatie, we hebben haar opgezocht en een schitterende rondreis gemaakt.
Het is een fantastisch, mooi land met hele vriendelijke mensen. We hebben prachtige dingen gezien en beleefd. Teveel om op een speldje te zetten.
Ik kijk nog even wat rond op de wereldkaart. Dan valt mijn oog op een speldje die in Nederland is geplaatst. Ik draai het vlaggetje zo zodat ik het kan lezen. Met mooie sierletters staat er: Tuinezia. Opa.Geweldig. Opa is niet zo reislustig als zijn kleinkinderen blijkbaar.
En dit jaar gaan de meesten van ons, net als Opa, niet naar het buitenland op vakantie i.v.m. het Corona Virus. We moeten het met de foto ’s en herinneringen doen aan de reizen die we eerder maakten. En we mogen van onze eigen omgeving genieten. Ikzelf wil bijvoorbeeld nog wat klompenpaden lopen in de buurt en misschien ga ik wel met mijn neefje in een tentje in de tuin slapen.
Ik wens ons allemaal een geweldig mooie zomer in het favoriete vakantieland van de Overgroot Opa van Malou, Tuinezia!
Geschreven voor het personeelsblad van Naviva Kraamzorg “Samen Kramen”
